از دوزخ اين بهشت رهايم كن

در اين جا هر درختي مرا قامت دشنامي است

هر چشم اندازي سكوت گنگ و بي حاصلي

در هراس دم مي زنم در بي قراري زندگي مي كنم

بهشت تو برايم بيهودگي رنگيني است

من در اين بهشت هم چون تو در ميان انبوه آفريده هاي رنگارنگت تنهايم

دردم درد بي كسي است .

دکتر شریعتی